Deze blog is eerder als artikel verschenen in het mei nummer van de Meppeler Express.
Hé Meester!
Soms ben je net een bekende Meppeler als jij je door de straten van het mooie Meppel begeeft. Je legt natuurlijk flink wat kilometers af door hard te lopen en te fietsen, maar ook in de auto word je herkend door de kinderen van school.
Tijdens de boodschappen komt het regelmatig voor dat je afwijkt van onze vaste route tussen de aardappels en de schouderham. “Sorry ik zag een kind uit mijn klas”. Het zijn woorden die mij niet vreemd in de oren klinken. Jij bent 24 uur per dag meester. Dat bewonder ik aan jou! Ik ben trots op jouw energie, enthousiasme en passie voor het onderwijs. Leerkracht zijn is voor jou niet alleen een beroep, maar je bent het gewoon. Iedere ochtend sta je te trappelen om weer naar school te gaan. Sinds we in het nieuwe huis wonen, kunnen we i.p.v. 100 meter nu 200 meter samen fietsen naar ons werk. In alle haast kan ik je nog net vragen wat je plannen zijn voor de dag. Je vertelt ze vol enthousiasme. Ik geef eerlijk toe dat ik best wat ideeën van je overneem, maar in ruil daarvoor vertel ik ook graag mijn succeservaringen. Een voordeel van het gezamenlijk beroep is dat we veel met elkaar kunnen delen. Het stukje wat we samen fietsen gaat altijd erg snel voorbij. Allebei gaan we een andere kant op. We hebben dan wel hetzelfde beroep, maar toch beleven we iedere dag opnieuw hele verschillende avonturen. Via Instagram, WhatsApp en Snapchat houden we elkaar gedurende de dag nog op de hoogte, maar de leukste belevenissen bewaren we nog even. Die bespreken we aan de keukentafel, tijdens het voeren van Kitty of zelfs nog tijdens het tandenpoetsen.
Liefs,
Juf Merel